γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

-ΣΥΝΕΧΩΣ βλέπουμε αναρτήσεις και ειδήσεις, οι οποίες αφορούν τον πρώην πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα. Και στις καθημερινές πλέον δημοσκοπήσεις μέσα και αυτός και ας μην είναι αρχηγός κόμματος, ούτε ποτέ είπε ο ίδιος πως θα κάνει. Άλλα "κέντρα" τόν διαχειρίζονται κατά το δοκούν. Και αυτό δεν είναι καθόλου τιμητικό για τον ίδιο, ο οποίος θα έπρεπε να βγει και να το επιβεβαιώσει ή να το διαψεύσει. Και την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη την έδειξαν και πρώτη είδηση ή πρωτοσέλιδο έγινε και πάρα πολλοί, αρθρογράφοι ή μη, γράφουν γι' αυτόν πράγματα που τα βγάζουν απ' το μυαλό τους ή που λένε διάφοροι "κύκλοι" του! Το ίδιο το σύστημα τόν προωθεί ως κάποιον που θα μπορούσε να συσπειρώσει τα καμμάτια του διαλυμένου Σύριζα...

- Ο ΙΔΙΟΣ ο Τσίπρας και όσες/όσοι τόν ακολουθούν ακόμα (ας θυμηθούμε πόσες "σελίδες" ήταν στο f/b γι' αυτόν) και τόν εκθειάζουν, έχουν παλινδρομήσει μια δεκαετία πίσω, όταν βρισκόταν στην κυβέρνηση να μάς πούνε "τώρα" τι καλό έκανε "τότε"! Καθόλου δεν αναφέρονται στην περίοδο 2019-2023 που ήταν στην αξ. αντιπολίτευση, τί έκανε σε αυτή την περίοδο και γιατί έχασε δύο φορές, στις εθνικές εκλογές, απ' τη ΝΔ του Μητσοτάκη. Κανείς δε φωτίζει εκείνη την περίοδο και το ποιοι/ποιες του "έσκαβαν το λάκκο" εντός του κόμματος για ιδιοτελείς σκοπούς, μέχρι να φτάσει στη συντριβή του '23 και το "41τακατό" του Κυριάκου Μητσοτάκη! Για όλα όσα συνέβαιναν μέσα στο Σύριζα τόσα χρόνια, δεν είναι δυνατόν να μην τα γνώριζε ο Τσίπρας, ήταν όμως φοβερά άτολμος και δεν είχε το θάρρος να τους διώξει και να κάνει κάθαρση στο κόμμα...

- ΚΑΙ ΜΕΤΑ την παραίτησή του όμως τι θετικό πρόσφερε στο κόμμα του αλλά και στη χώρα, ως βουλευτής και ως πρώην πρωθυπουργός; Κατ' αρχάς, για εμένα τουλάχιστον (πιστεύω και για πολλούς), καλά έκανε και παραιτήθηκε, αναλαμβάνοντας και την πολιτική ευθύνη, θα έπρεπε όμως, στις εκλογές για νέο αρχηγό να είναι και ο ίδιος υποψήφιος. Αν τόν ανάγκασαν άλλοι να "ξεκουμπιστεί" τότε, για την "καρέκλα" του/της νέου/νέας αρχηγού, αυτό δεν είναι καθόλου τιμητικό για τον Τσίπρα, κάπου εκεί σταμάτησε και η πολιτική του σταδιοδρομία! Έστω κι έτσι όμως, ως πρώην πρόεδρος και πρώην πρωθυπουργός, δεν έπρεπε να σιωπήσει παντελώς για όλα τα δεινά που πέρασε και περνά η χώρα στα χέρια του καθεστώτος Μητσοτάκη. Έλαμψε δια της απουσίας του! Βγάζει λόγους, ως να είναι ένας καθηγητής πανεπιστημίου και όχι ένας πολιτικός! Μακριά απ' όλους και απ' όλα, ακόμα και χθες το βράδυ πήγε να δει τον αγώνα των "αιωνίων", αντί να βρεθεί εκεί που απεργεί ο γονιός που έχασε το παιδί του στο έγκλημα των Τεμπών. Φίλαθλος, δηλαδή, όχι πρώην πρωθυπουργός που νοιάζεται για την πατρίδα του! Ας μην αναφερθώ τώρα, για το ότι θα έπρεπε να εγγυηθεί την ομαλή πορεία του κόμματός του, στηρίζοντας το νέο, νόμιμα και δημοκρατικά εκλεγμένο, αρχηγό. Στηρίζοντάς τον φανερά και με πράξεις, αντί να συμετάσχει στην καθαίρεσή του! Για δεύτερη φορά, λοιπόν, σταμάτησε η πολιτική του σταδιοδρομία, αφού έχασε τελείως την όποια εμπιστοσύνη των θαυμαστών του...

- ΓΙΑΤΙ όλα αυτά να συμβαίνουν και γιατί ο Τσίπρας του σήμερα είναι σκιά του εαυτού του και δε θυμίζει σε τίποτε τον Τσίπρα του '15, θα μπορούσε ν' αναρωτηθεί ο καθένας. Πιστεύω πως δε μπόρεσε να διαχειριστεί σωστά την ήττα του, την καθοδηγούμενη συντριβή του το '23 και αυτό τον οδήγησε σε ένα είδος "πολιτικής κατάθλιψης". Ξέρει καλά πως δε μπορεί να κατέβει ξανά στον κόσμο, στους δρόμους και στις πλατείες και να τον υποδεχτούν ως Θεό, όπως πριν και αυτό τόν "σκοτώνει". Αφήνει, λοιπόν, άλλους να τόν εξυψώνουν και να τον θεωρούν "μοναδικό", το παίζει ο ίδιος "αφ' υψηλού" και, κάπως έτσι, προσπαθεί να "θεραπευτεί" ο ίδιος. Ο Τσίπρας, για να επανέλθει στην πολιτική, θα πρέπει να τόν παρακαλέσουν, όπως και τον Καραμανλή το '74, μετά την πτώση της χούντας. Μόνο τότε μπορεί ν' ασχοληθεί ξανά. Καλά τό είπε και ο Κραουνάκης: "Ο Τσίπρας δε θέλει να φτιάξει κόμμα, θέλει να γίνει πρωθυπουργός"...