Μια «δράση» της ακροαριστερής ακτιβιστικής οργάνωσης (αυτο-χαρακτηριζόμενης ως «αντιεξουσιαστική συλλογικότητα»), «Ρουβίκωνας» στις 11 Ιουλίου σε Μοναστηράκι, Πλάκα, Θησείο και ορισμένα άλλα τυχαία γεγονότα που εξελίχθηκαν με τον πιο παράξενο τρόπο, οδήγησαν κατά έναν περίεργο τρόπο σε μια ελληνο-ισραηλινή μίνι-κρίση, πέραν κάθε λογικής.
Μια κρίση που σίγουρα καμία από τις δύο χώρες δεν χρειάζεται στην παρούσα συγκυρία, αλλά κατέδειξαν τον τρόπο που μπορούν πολύ εύκολα να επιδεινωθούν οι σχέσεις με ένα κράτος όπως το Ισραήλ, ουσιαστικά άνευ αιτίας.
Όλα ξεκίνησαν, όπως προείπαμε, πριν δύο εβδομάδες όταν εμφανίστηκε μια ομάδα μελών του «Ρουβίκωνα» στο Μοναστηράκι με μπλούζες που αποτύπωναν σημαία της Παλαιστίνης, στις «Παλαιστινιακές βόλτες» όπως τις χαρακτήρισαν και άρχισαν μεταξύ άλλων να… ελέγχουν ταυτότητες (!) τουριστών για να εντοπίσουν (αν είναι δυνατόν…) Ισραηλινούς τουρίστες!
Σε ανάρτηση του ηγετικού στελέχους του Ρουβίκωνα, ενημερώθηκε το κοινό ότι: «Πλάκα, Θησείο, Μοναστηράκι χθες Παρασκευή οι Παλαιστινιακές βόλτες ξεκίνησαν!!! Οι δρόμοι της Αθήνας ανήκουν στους αλληλέγγυους του Παλαιστινιακού λαού και όχι στους δολοφόνους που έρχονται εδώ να χαλαρώσουν».
Ευτυχώς, φαίνεται ότι δεν βρήκαν κανέναν, γιατί κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελίσσονταν τα πράγματα.
Η αντίδραση της ΕΛΑΣ δεν ήταν άμεση, ίσως γιατί η μορφή της «δράσης» αιφνιδίασε.
Μόλις δύο ημέρες αργότερα, στελέχη της Διεύθυνσης Δίωξης και Εξιχνίασης Εγκλημάτων Αττικής προσήγαγαν ηγετικό στέλεχος της συλλογικότητας, προκειμένου να παράσχει εξηγήσεις, ενώ παράλληλα άρχισε να διερευνάται και η τυχόν τέλεση αδικημάτων και από υπόλοιπους λοιπούς συμμετέχοντες.
Το σχετικό προανακριτικό υλικό υποβλήθηκε, στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών για «περαιτέρω ποινική αξιολόγηση».
Να σημειώσουμε ότι οι δράσεις του «Ρουβίκωνα» είναι πάντα «στα όρια της νομιμότητας», κατά την άποψη νομικών κύκλων. Και κατά κανόνα είναι δράσεις με «αποδοχή» από μια μερίδα πολιτών.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν χρειάστηκαν να «κουραστούν» για να το πετύχουν.
Αντίθετα με τις πρώτες ημέρες μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ, η ελληνική κοινή γνώμη, όπως σχεδόν σε όλο τον πλανήτη, έχει μεταστραφεί προς το θετικότερο για τους Παλαιστίνιους, που μετρούν πάνω από 55.000 νεκρούς στην Γάζα με το 1/4 να είναι ανήλικα παιδιά και το 90% άμαχοι.
Το Τελ Αβίβ παρακολουθεί πολύ προσεκτικά τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα καθώς το περιστατικό με τον Ρουβίκωνα δεν ήταν το μοναδικό. Γενικά η αντι-ισραηλινή δράση στην παρούσα συγκυρία καταγράφεται πολύ προσεκτικά σε όλα τα μέρη του κόσμου.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση του «Ρουβίκωνα» καταλόγισαν ευθύνες στην πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία του ελληνικού υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, γιατί δεν επενέβησαν ακαριαία.
Προχθές στην Ρόδο υπήρξε περιστατικό καταγγελλόμενης επίθεσης εναντίον νεαρών Ισραηλινών σε νυχτερινό κέντρο του νησιού, όπου όμως όπως δείχνουν τα στοιχεία, επρόκειτο περί καυγά μεθυσμένων τουριστών με ντόπιους.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση το επεισόδιο της Ρόδου ήταν περιορισμένης έκτασης.
Η υπόθεση, όμως, έλαβε όμως δημοσιότητα σε ισραηλινά ΜΜΕ, τα οποία έκαναν λόγο για επίθεση με μαχαίρια και καταδίωξη εφήβων από αντιισραηλινή ομάδα.
Πριν τρεις ημέρες ήρθε το περιστατικό στην Σύρο.
Συγκεκριμένα στο το λιμάνι της Ερμούπολης δεν μπόρεσε να «δέσει» το κρουαζιερόπλοιο Crown Iris, το οποίο μετέφερε ως επί το πλείστον τουρίστες από το Ισραήλ, λόγω μιας διαμαρτυρίας περίπου 200 ατόμων σωματείων της περιοχής και απέπλευσε για λόγους ασφαλείας.
Το επεισόδιο, όπως ήταν φυσικό προκάλεσε μεγάλη ενόχληση στο Τελ Αβίβ που πλέον «βλέπει παντού εχθρούς».
Ο εκνευρισμός του Τελ Αβίβ για την ελληνική κυβέρνηση και αυτά που θεωρούν ότι «δεν έπραξε» σε ότι αφορά την καταστολή των αντι-ισραηλινών εκδηλώσεων φάνηκε από το επεισόδιο μεταξύ της δημοσιογράφου, Μαριάννας Πυργιώτη, ιδιοκτήτριας εταιρείας δημοσίων σχέσεων μαζί με τον σύζυγό της Ραμ Αβιράμ, τέως πρεσβευτή του Ισραήλ στην Ελλάδα.
Ο τελευταίος, ένας συμπαθής και απλός άνθρωπος, ο οποίος εξακολουθεί και διατηρεί στενές σχέσεις με το κράτος του Ισραήλ (όπως άλλωστε όλοι οι Ισραηλινοί που έχουν θητεύσει σε κυβερνητικές θέσεις) ήταν επικεφαλής της διπλωματικής αντιπροσωπείας του Τελ Αβίβ στην Αθήνα μέχρι το 2007.
Mάλιστα το 2006 (7-8/06) συμμετείχε και ήταν ομιλητής στο συνέδριο του DNM Group (pronews,gr, defencenet.gr, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ κλπ.) με θέμα το μέλλον της ελληνικής αεροναυπηγικής βιομηχανίας, στο Ζάππειο Μέγαρο (φωτό κάτω):
Όταν συνέβη το περιστατικό στην Σύρο, η νεοδημοκράτισσα και σύμβουλος του υπουργού Ναυτιλίας, Μαριάννα Πυργιώτη, είχε μία σφοδρή αντιπαράθεση με τον υπουργό Επικρατείας, Άκη Σκέρτσο, κατηγορώντας την… κυβέρνηση (!) ότι «Δεν κυβερνά» λόγω των γεγονότων με Ρουβίκωνα, Ρόδο και Σύρο.
Και μετά… ήρθε η ισραηλινή οδηγία με την οποία οι Ισραηλινοί αύξαναν την επικινδυνότητα της Ελλάδας για τους Ισραηλινούς τουρίστες στην Ελλάδα στο επίπεδο ασφάλειας 2.
Με απλά λόγια υποστήριξαν ότι η Ελλάδα (μακράν η πιο φιλική χώρα, σε επίπεδο πολιτικής, στην Ευρώπη για το Ισραήλ) «δεν είναι ασφαλής για τους Ισραηλινούς»!
Και καλούνται να λάβουν «αυξημένα προληπτικά μέτρα ταξιδεύοντας στην Ελλάδα» (potential threat).
Εν συνεχεία προσπάθησαν να απαλύνουν τις αρνητικές εντυπώσεις που προκάλεσαν στην Αθήνα, με δηλώσεις τους κάποιοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι, όπως ο πρέσβης στην Ελλάδα Νόαμ Κατς που δήλωσε μεταξύ άλλων ότι: «Θέλω να ευχαριστήσω όσους τάχθηκαν κατά της προσπάθειας να βλάψουν τις ισχυρές σχέσεις μεταξύ των λαών μας και να εκφοβίσουν τους Ισραηλινούς τουρίστες που έρχονται στο νησί της Σύρου».
Αλλά η (μάλλον περιορισμένη) ζημιά έχει γίνει.
Καταληκτικά, οι σχέσεις της Ελλάδας με ένα κράτος όπως το Ισραήλ, δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ εύκολες για πολλούς λόγους.
Άλλωστε η de jure αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ από την Ελλάδα, ήρθε μόλις τον Μάιο του 1990 (ένα μήνα μετά την δημιουργία αυτοδύναμης κυβέρνησης από τον Κ.Μητσοτακη πατέρα του νυν πρωθυπουργού) και η διπλωματική αντιπροσωπία του αναβαθμίστηκε σε πρεσβεία.
Μόλις 8 χρόνια από τότε που ο Α.Παπανδρέου ως πρωθυπουργός, το 1982, χαρακτήριζε «Ναζί» τους Ισραηλινούς λόγω των σφαγών στα παλαιστινιακά στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίγια (τις οποίες διέπραξαν οι φαλαγγίτικες λιβανικές πολιτοφυλακές, πάντως).
Τα γεγονότα στην Γάζα έχουν προκαλέσει κύμα εχθρότητας κατά του Τελ Αβίβ σε όλη την Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι προκλήθηκαν από μια δολοφονική ενέργεια της Χαμάς, όπου σκοτώθηκαν πάνω από 1000 άνθρωπο στο νότιο Ισραήλ.
Ειδικά οι καθολικές χώρες (Ισπανία, Γαλλία, Ιρλανδία, Ιταλία), είναι μετωπικά, κατά του Ισραήλ σήμερα. Ακόμα και η Βρετανία στην οποία το Ισραήλ χρωστά την ύπαρξή του, έχει αλλάξει στάση.
Η Τουρκία πολύ θα ήθελε να «κάψει» το Ισραήλ.
Η νυν ελληνική κυβέρνηση, αντίθετα, «δεν έχει βγάλει κιχ» για την Γάζα: Ο εχθρός του εχθρού μου (Τουρκία) είναι φίλος μου.
Αντίθετα με την βούληση του μεγαλύτερου μέρους της κοινής γνώμης που δεν είναι θετικά διακείμενο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη «το βλέπει αλλιώς». Σε επίπεδο πολιτικού-διπλωματικού ρεαλισμού δεν θα διαφωνήσει κανείς με την επιλογή αυτή.
Αρκεί το Ισραήλ να μην μας «πουλήσει» στο τέλος αν τυχόν ο Ρ.Τ.Ερντογάν «γνέψει» θετικά κάποια στιγμή, για τους δικούς του λόγους, στο Τελ Αβίβ…
